Na granicy z codziennością. Motyw okna w epidemii koronawirusa

W czasie kwarantanny narodowej i izolacji, znamiennej dla epidemii koronawirusa, okno stało się jedynym bezpośrednim łącznikiem między zamkniętymi w domach ludźmi a światem zewnętrznym. Motyw ten chętnie podejmowany, by wyrazić tęsknotę za utraconą codziennością, stał się także formą wymiany doświadczeń dla nowej wspólnoty dotkniętej kryzysem. Analiza akcji „Narysuj swoje okno” zainicjowanej przez Gabrielle Thierry pokazuje istotę sztuki w czasach kryzysu, jej wartość terapeutyczną oraz możliwości wyrażania przeżyć. Powstałe w tym okresie prace traktują motyw okna w różnorodny sposób, ukazują mnogość emocji oraz strategii radzenia sobie z kryzysem. Okno niekiedy jawi się jako „granica nie do przejścia”, a czasem wręcz nie zauważamy jego obecności. Wszystkie te prace łączy jednak wyczuwalna samotność.

During the national quarantine and isolation symptomatic of the coronavirus epidemic, the window became the only direct link between people locked in their homes and the outside world. This motif, eagerly taken up to express a longing for lost everyday life, has also become a form of exchange for a new community in crisis. The analysis of the “Sketch your window” action initiated by Gabrielle Thierry shows the relevance of art in times of crisis, its therapeutic value and the possibilities of expressing experiences. The works created during this period treat the motif of the window in a variety of ways, showing the multiplicity of emotions and strategies for coping with the crisis. The window sometimes appears as an “impassable border”, and sometimes we do not even notice its presence. However, all these works have in common is sensible loneliness.