Influence of traditional wood surface modification methods on changes in aesthetic and resistance properties

For ages, furniture makers have been using various methods to accelerate the natural process of wood aging, in order to achieve a more sophisticated colour and to provide a uniform appearance for furniture parts replaced during restoration. Nowadays, wood aging is popular due to its aesthetic value associated with naturally aged wood, which can be enjoyed in conjunction with favourable mechanical properties of contemporary wood. Methods of wood surface modification used in wood aging can be divided into mechanical ones, consisting in changing the structure of wooden surfaces (eg. sanding, brushing, paint rubbing or structuring with chisel or other tools) and chemical ones, involving the use of chemical substances to change the colour of wood (eg. greying; application of lye, paint or wood stain; and ammonia fuming). The purpose of our study was to determine the influence of traditional wood modification techniques used in furniture-making − such as: structuring, whitewashing, rubbing, greying, dyeing with potassium permanganate solution and ammonia fuming − on the aesthetic and resistance properties of wooden surfaces (colour, gloss, roughness, abrasion resistance and resistance to scratches). Tests were performed on wood species most frequently used in Poland to produce artificially weathered wood: Scots pine (Pinus sylvestris L.) and common oak (Quercus Sp).

Wpływ tradycyjnych metod powierzchniowej modyfikacji drewna na zmiany właściwości estetycznych i wytrzymałościowych. Przyśpieszenie naturalnie zachodzącego procesu starzenia się drewna stosowane jest w meblarstwie od wieków zarówno dla nadania drewnu wyszukanej barwy, jak i w celu scalenia kolorystycznego uzupełnień powstałych w procesie konserwacji mebla. Współcześnie postarzanie jest popularne ze wzglądu na walory estetyczne utożsamiane z naturalnie starym drewnem, połączone z korzystnymi właściwościami mechanicznymi jakie posiada drewno nowe. Metody powierzchniowej modyfikacji drewna podczas zabiegów postarzających dzielimy na mechaniczne polegające na zmianie struktury powierzchni drewna (np. przecieranie, szczotkowanie, bielenie czy strukturyzacja dłutem) i chemiczne czyli działanie odczynnikami, które zmieniają barwę (np. szarzenie, ługowanie, „wędzenie” drewna amoniakiem). Celem badań jest określenie wpływu tradycyjnie stosowanych w meblarstwie zabiegów modyfikacji drewna takich jak: strukturyzacja, bielenie, przecieranie, szarzenie, barwienie roztworem nadmanganianu potasu oraz wędzenie amoniakiem na estetyczne i wytrzymałościowe właściwość powierzchni drewna (barwa, połysk, chropowatość powierzchni, ścieralność i odporność na zarysowania). Do badań wykorzystano gatunki drewna najczęściej użytkowane w Polsce w celu sztucznego postarzania drewna: sosnę zwyczajną (Pinus sylvestris L.) oraz dąb (Quercus Sp).