Ponad 50 lat pracy - akceleratora typu Van de Graaffa „Lech w Instytucie Badań Jądrowych

Warszawski, elektrostatyczny akcelerator typu Van de Graaffa „Lech” był urządzeniem całkowicie zbudowanym w kraju. Akcelerator rozpoczął pracę w 1961 r. w Instytucie Badań Jądrowych (IBJ) w Warszawie. Konstrukcja akceleratora rozpoczęła się w 1953 r. w Instytucie Fizyki Doświadczalnej Uniwersytetu Warszawskiego. Po wielu ulepszeniach i modyfikacjach akcelerator posiadał następujące parametry: energia cząstek naładowanych od 0,1 do 3,2 MeV, stabilność energii ok. 1 keV, natężenie prądu do 50 μA, przyspieszane cząstki: protony, deuterony, jony 3He i 4He. Akcelerator był głównie używany do badań podstawowych z dziedziny fizyki jądrowej i prac aplikacyjnych stosujących metody fizyki jądrowej w innych dziedzinach fizyki i technologii.

The Warsaw pressurised accelerator „Lech” of the Van de Graaff type was a completely home-made machine. It began operation in 1961 at the Institute of Nuclear Research. Construction of the accelerator was begun in 1953 by the Institute of Experimental Physics of Warsaw University. After several improvements and modifications the accelerator had the following parameters: energy from 0.1 to 3.2 MeV, energy stability about 1 keV, ion current up to 50 μA, accelerated particles protons, deuterons, 3He and 4He. The accelerator was mainly used for basic research in nuclear physics and for application of nuclear research methods in other field of physics and technology.