Gotowi – do startu – start? Przyczynek do dyskusji nad gotowością jednostek samorządu terytorialnego do zapewniania cyberbezpieczeństwa

Pandemia koronawirusa w 2020 roku pokazała, że dotychczasowe schematy społeczno- -gospodarcze i polityczne nie sprawdziły się w nowej rzeczywistości zarówno w sektorze gospodarczym, jak i publicznym. Jednakże to dla sektora publicznego w dobie ograniczeń spowodowanych pandemią niezbędne okazało się zapewnienie szybkiej i adekwatnej reakcji administracji publicznej na potrzeby obywateli. Wszak dostępność usług w ramach e-administracji stale się powiększa, a w związku ze skierowaniem wielu pracowników, także samorządowych, do pracy zdalnej wprowadzono w urzędach m.in. elektroniczny obieg dokumentów czy dostęp do wspólnych zasobów w chmurze. Nieprawdą byłoby wskazanie pandemii jako jedynej przyczyny digitalizacji wielu procesów administracyjnych. Sytuacja ta wymusiła jedynie przyspieszenie procesów cyfryzacji. Ustawa o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne obowiązuje od 2005 roku, nowelizacje wprowadzające m.in. obowiązek rejestrowania cyfrowego obrad sesji rady gminy, powiatu czy sejmiku wojewódzkiego – od 20018 roku. Ustawa o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa weszła w życie w 2018 roku, tzw. ustawy samorządowe regulujące zasady ustrojowe jednostek samorządu terytorialnego w trójstopniowym podziale – od roku 1999. Czy przez te ponad 20 lat jednostki samorządu terytorialnego przygotowały się na kolejne, dodatkowe, oprócz licznych zadań własnych czy zleconych, zadania związane z cyberbezpieczeństwem w związku chociażby z przytoczonymi ustawami? Hipoteza wynikająca z analizy wniosków po kontroli Najwyższej Izby Kontroli w kwestii zapewnienia bezpieczeństwa działania systemów informatycznych wykorzystywanych do realizacji zadań publicznych nie napawa optymizmem.