Czy powiedzieć dziecku o diagnozie zespołu Aspergera? – studium przypadku

W niniejszym artykule podjęto próbę odpowiedzi na pytanie nurtujące niejednego rodzica czy też specjalistę, spotykających na co dzień dzieci z zespołem Aspergera. W pierwszej części artykułu poświęcono uwagę aspektom wychowania dziecka z niepełnosprawnością w oparciu o literaturę oraz badania naukowe. W kolejnej części przybliżono sylwetkę 10-letniego chłopca z zespołem Aspergera, podając najistotniejsze obszary fizycznego i psychicznego dojrzewania rejestrowane przez rodziców dziecka od jego urodzenia do dziesiątego roku życia włącznie. Następnie dokonano analizy podjętej przez rodziców decyzji w kwestii ujawnienia diagnozy na podstawie ich relacji, a także wypowiedzi chłopca.Te ostatnie przekazują sedno odpowiedzi na zadane w tytule pytanie.

Answering a question that pervades many parents or specialists, who are in contact with children with Asperger’s Syndrome every day, was tested in the article. The first part of the study was concentrated on some aspects of upbringing of disabled children basing itself on literature and scientific research. In the successive part, a profile of the 10-year-old child with Asperger’s Syndrome was presented, and the most important areas of his physical and mental maturation, which were recorded by the child’s parents from his birth till his tenth year inclusive, were also shown. Then, the parents’ decision in revealing the diagnosis was analyzed regarding their comments and the boy’s statements. The boy’s opinion points out the essence of the response to the question asked in the title of the work.