Przywództwo w świetle etyki stosowanej. Zastosowanie coachingu w procesie kształcenia liderów (przywódców)

Celem podejmowanej aktywności edukacyjnej jest samodoskonalenie się, zdobywanie wiedzy, umiejętności i nowych kompetencji. Dydaktyka jest dyscypliną nieustannie rozwijającą się i unowocześnianą, aby mogła sprostać współczesnym realiom, potrzebom odbiorców i aktualnym wymaganiom rynkowym. W tym kontekście coraz bardziej popularne są metody stawiające w centrum indywidualne potrzeby człowieka. Taki typ dydaktycznych działań nazywa się coachingiem. Coaching jako metoda jest jedynie środkiem wspomagającym proces uczenia się (doskonalenia się), co znaczy, że musi on być wsparty wiedzą filozoficzną niezbędną do budowania kompetencji przywódczych. W naszym artykule analizujemy możliwości coachingu jako narzędzia wspomagającego kompetencje przywódcze w świetle etyki stosowanej, co odnosi się do relacji „przywództwo–lojalność”, czy „przywództwo–osobiste zaangażowanie”.

In the paper, we discuss the educational potential of coaching as a complementary tool for leadership training. Coaching is treated as a supporting method in the process of learning that must be backed up with some philosophical aspects in virtues that allow building up social leadership competence. Thus, leader virtues, such as loyalty, personal example or duty are discussed as quality issues of the modern leader.