Kobiece praktyki autobiografistyczne na przykładzie wybranych esejów Bell Hooks. Perspektywa pedagogiki feministycznej

Celem niniejszego artykułu jest analiza wybranych esejów autobiograficznych bell hooks, zebranych w zbiorze pt. Talking Back. Thinking Feminist. Thinking Black (1989) pod kątem kobiecych praktyk autobiograficznych. Interesuje mnie, jak refleksja nad doświadczeniem osobistym/biograficznym może przyczynić się do uprawomocnienia własnego głosu, a ostatecznie do samoupodmiotowienia. Odpowiedź, jaką proponuję, odnosi się do strategii opisanych przez bell hooks, dla której autobiograficzna narracja, mówienie własnym głosem, a więc dowartościowanie doświadczenia osobistego, jest gestem politycznym, symbolem nadania sobie statusu podmiotu.

The aim of this paper is to analyze bell hooks’s selected autobiographical essays, gathered in the collection Talking Back. Feminist Thinking. Thinking Black (1989) in terms of women’s autobiographical practices. I am interested in the question of how the reflection on a personal/biographical experience can contribute to the validation of woman’s own voice, and ultimately to self-empowerment. The answer I propose refers to the strategies described by bell hooks. In her opinion the autobiographical narrative and speaking one’s own voice – which means the appreciation of personal experience – is a political gesture, a symbol of giving oneself the status of the subject.