Jaka strategia wobec Afganistanu?

Autor artykułu podejmuje się analizy przyczyn nieskuteczności misji ISAF w Afganistanie. Jednocześnie wskazuje warunki, jakie muszą zostać spełnione, aby można było zaprowadzićw kraju trwały pokój i bezpieczeństwo. Przede wszystkim akcentuje konieczność większej solidarności działań społeczności międzynarodowej. Poddaje w wątpliwość zasadność zakończenia misji ISAF do końca 2014 r. i postuluje jej przedłużenie, wraz ze zwiększeniem liczebności kontyngentów wojskowych. Wskazuje, że w aspekcie militarnym kluczowe jest odpowiednie dostosowanie działań kinetycznych do specyfiki asymetrycznego konfliktu afgańskiego. Mają się one koncentrować głównie na walce z Al-Kaidą i ochronie miejscowej ludności. Silny kontyngent wojskowy ma być elementem zabezpieczającym szeroko zakrojone przedsięwzięcia o charakterze niekinetycznym, tj. humanitarnym, gospodarczym, politycznym i społecznym. Jak twierdzi autor, talibów można pokonać jedynie na poziomie lokalnym, dlatego niezwykle ważne jest stworzenie lokalnych jednostek sił bezpieczeństwa, które byłyby ściśle powiązane z tamtejszymi instytucjami cieszącymi się legitymacja społeczną. Taka współpraca pozwoliłaby na trafne odczytywanie i realizację potrzeb społecznych, bez ryzyka godzenia w przekonania Afgańczyków. Zapewnienie bezpieczeństwa i pozytywna współpraca odcięłaby rebeliantów od głównego zaplecza logistycznego i rekrutacyjnego. Działania społeczności międzynarodowej muszą również zmierzać do efektywnego odcięcia rebeliantów od pomocy z zewnątrz, głównie z sąsiedniego Pakistanu.

In this article the author conducted an analysis of the effectiveness in the terms of poor performance of the ISAF mission. Simultaneously he provides recommendations for conditionswhich in his opinion should be established a peaceful and safe solution for country’s security environment . First of all, he emphasized the necessity and importance of the effort whichshould made by the international community in the area of common solidarity. In his opinion the termination of the mission by the end of 2014 is highly risky, and he recommends further deployment and an extension and expansion of troops size. He pointed out that the use of military lines of operation in the field of applications of lethal assets should be considered in the close relation to features of the asymmetric conflict of Afghan’s COIN strategy. In his opinion they should mainly focus on fighting Al-Qaeda’s militants and provide support to keep local population safe and secure. In addition, a powerful military component should play a role of a security provider to assist during the broad spectrum of the soft power non-kinetic activities i.e. humanitarian, economic, political and social ones. In accordance to the author’s research findings, the Taliban can only be defeated at the local level, therefore it seems necessary to establish security forces of local units doing their job in close cooperation with local authorities recognized by the local inhabitants. Such cooperation might be a way to solve problems and to meet the expectations of ordinary people without any harming of their will.The establishment of the safe and secure environment at the local level with truly formed ties with local community would be the first step to cut insurgents from the sources of logistic support and supply as well as the recruits draft from villages. It is also considered that the international community should concentrate their efforts to effectively prevent rebel forces from the external support mainly from neighboring Pakistan.