Scope for EU–Japan cooperation in decarbonising the global LNG market

Background: Global climate ambitions seem to be at odds with the future use of natural gas. However, the inability to fully electrify the demand for energy has forced developed economies to seek ways to decarbonise the gas industry. This article investigates the option to further use LNG terminals as a source of carbon-neutral energy supply for the EU and Japan, which together account for 50% of the global demand for LNG. Research purpose: The aim of this paper is to verify the potential pathways toward continued utilisation of the EU and Japanese LNG infrastructure in a low-carbon or even climate-neutral future. Methods: A literature review of different technologies that enable CO2-neutral gas production or imports is conducted to identify potential pathways for decarbonisation. A SWOT analysis of the two selected scenarios is then performed to present their upsides and downsides and to identify potential areas for cooperation. Finally, the costs associated with the two development paths are analysed to verify where the main challenges lie. Conclusions: The study confirms that the success of gas conversion facilities will rely heavily on technological advancements that would reduce the unit cost of natural gas processing. By contrast, biomethane imports will require operational support to effectively compete with other energy carriers. The author concludes that both gas decarbonisation scenarios analysed may well prove to be complementary. However, access to financing will likely pose a major challenge to the future utilisation of the existing LNG infrastructure.  

Przedmiot badań: Globalne ambicje klimatyczne zdają się pozostawać w sprzeczności z przyszłym wykorzystywaniem gazu ziemnego, jednak niezdolność rozwiniętych gospodarek do pełnej elektryfikacji zapotrzebowania na energię zmusza je do szukania innych metod dekarbonizacji nośników energii. W tym artykule zbadana została możliwość dalszego wykorzystywania gazu skroplonego jako źródła neutralnej klimatycznej energii dla państw Unii Europejskiej oraz Japonii, które obecnie odpowiadają za połowę światowego zapotrzebowania na skroplony gaz LNG. Cel badawczy: Celem artykułu jest weryfikacja potencjalnych scenariuszy dla dalszego wykorzystania infrastruktury LNG w Unii Europejskiej i Japonii zarówno w procesie dekarbonizacji ich gospodarek, jak i w neutralnej klimatycznie przyszłości. Metoda badawcza: Przeprowadzono kwerendę literatury traktującej o różnych technologiach wytwarzania lub importu neutralnych klimatycznie paliw gazowych celem identyfikacji metod dekarbonizacji sektora gazu ziemnego. Następnie przeprowadzona zostaje analiza SWOT dwóch najbardziej realistycznych scenariuszy celem prezentacji ich wad oraz zalet, jak też potencjalnych obszarów dla współpracy międzynarodowej pomiędzy krajami importującymi skroplony gaz. Na koniec zaprezentowane zostają szacunkowe koszty wynikające z dwóch analizowanych ścieżek rozwoju celem wskazania obszarów najtrudniejszych z perspektywy finansowania procesu dekarbonizacji. Wyniki: Wyniki potwierdzają, że sukces analizowanych technologii konwersji gazu ziemnego uzależniony jest od innowacji technologicznych mogących obniżyć jednostkowy koszt pozyskiwanego w ten sposób wodoru, podczas gdy możliwość importu biometanu wymaga subsydiowania zagranicznych producentów, by zapewnić ich konkurencyjność. Autor wskazuje, że oba analizowane scenariusze dekarbonizacji sektora gazu ziemnego mogą okazać się komplementarne, jednak dostęp do finansowania może stanowić fundamentalną przeszkodę dla przyszłego wykorzystywania istniejącej infrastruktury LNG.