Self-concept and Subjective Well-being of Visually Impaired Adolescents

W badaniach empirycznych prowadzonych w nurcie tzw. ,,psychologii szczęścia’’ jedną z coraz częściej wykorzystywanych kategorii, jest kategoria zadowolenia z życia (subjective well-being) (Czapiński, 1994; Diener, 1996; Agryle, 2004). W sytuacji analizowania zadowolenia z życia osób niepełnosprawnych, szczególnego znaczenia nabiera założenie, zgodnie z którym uszkodzenie organizmu nie musi prowadzić wyłącznie do określonych, negatywnych skutków psychologicznych czy społecznych. Uszkodzenie czy dysfunkcja organizmu mogą tylko zwiększać prawdopodobieństwo pojawienia się trudności, które mogą być przeżywane jako sytuacje stresowe (Kowalik, 1996, 2000). Celem powyższego artykułu jest analiza poziomu zadowolenia z życia oraz sposobu postrzegania siebie (realnego obrazu siebie) młodzieży niedowidzącej. Prezentowane wyniki stanowią część szerszych badań poszukujących psychologicznych wyznaczników zadowolenia z życia wśród zmiennych psychologicznych określanych w literaturze jako zasoby osobiste w radzeniu sobie ze stresem. Do pomiaru zmiennych wykorzystano: Skale Satysfakcji z Życia – SWLS (E. Diener i in., 1985), Skale˛ Emocje (B. Wojciszke i in., 1998), Test Przymiotnikowy ACL 37 (H. Gough i A. Heilbrun, 1980).