Education Goes Awry

This paper is an attempt to formulate theoretically what in practice I experienced as “parallaxes” in education. This practical experience stems from the ethnographic research I conducted during the past few years in places of urban poverty, focusing on the everyday educational realities of ghetto schools. In the shadows – beyond the margins – of the society educational issues appear in a radically different, refracted light. This refraction is capable of illuminating parallaxes education which hold us captive, and thus it is helpful for thinking differently about education. Through playing with four different parallaxes in education, my intention is to confront the readers of this paper with impossibilities and cracks in education similar to those I was confronted with in ghetto schools.

Edukacja stała się jednym z pozornie wszechobecnych i wszechmocnych megaspektakli naszych czasów. Wiara w jej obietnice i potencjały nabrała w ostatnich dekadach niemal religijnego charakteru (ewangelia edukacyjna). Ze względu na przeceniany potencjał edukacji, problemy społeczne są coraz częściej rozwiązywane poprzez promowanie zwiększonej edukacji. Państwo nie tylko przenosi problemy społeczne do szkoły, ale także samo pedagoguje kwestie społeczne . Edukacja stała się lekarstwem niemal rozwiązaniem każdego problemu społecznego przy jednoczesnym wskazywaniu wszechobecnego kryzysu w edukacji. Reformy i innowacje rozwijają się wbrew (retorycznej) konstrukcji kryzysu edukacyjnego i porażki. To, co uderza mnie w tym scenariuszu, to fakt, że otacza on dwie asymetryczne pozycje w edukacji, jako części tego samego obrazu. Edukacja oznacza w nim chorobę i remedium, porażkę, a zarazem rozwiązanie. Twierdzę, że badanie takich ontologicznie performatywnych struktur w edukacji jest pomocne w kontestowaniu przyjętych za oczywiste założeń dotyczących edukacji.