Miejsce innowacyjności w standardach kształcenia nauczycieli

Celem artykułu jest ukazanie miejsca jakie w polskich standardach kształcenia nauczycieli zajmuje kształcenie w zakresie innowacyjności oraz uchwycenia zmian dokonujących się w ciągu ostatnich 16 lat w tej dziedzinie. W ramach jakościowej analizy treści porównano pod tym względem cztery rozporządzenia ministerialne zawierające owe standardy (pochodzące z 2003, 2004, 2012 oraz 2019 roku). Z analiz wynika, że w poprzednich rozporządzeniach innowacyjność odnosiła się do ogółu działań podejmowanych przez nauczyciela, natomiast w standardach z 2019 r. została ona ograniczona do kwestii dydaktycznych. Skłania to do wniosku, że rolą innowacyjności w najnowszych standardach kształcenia nauczycieli jest zapewnienie wąsko pojmowanej efektywności dydaktycznej, a więc jest ona tylko środkiem do osiągania konkretnego celu, a nie czynnikiem ogólnie rozumianej zmiany w edukacji.

The aim of the paper is to show the role of innovative practices in teacher education standards in Poland and to capture the changes taking place in the last 16 years in this field. A qualitative content analysis was conducted. Four ministerial regulations from 2003-2019 concerning these standards were compared. While in the previous regulations, innovative practices were related to all the activities undertaken by the teacher, in the current standards from 2019, they were limited to the didactic issues. The results of the analyzes lead to the conclusion that the role of innovation in the latest standards of teacher education is to provide narrowly understood didactic efficiency. Therefore innovative practices play the role of means to achieve the specific goal, not a factor of generally understood change in education.