Krytykując innych czy nas samych? Spór MacIntyre’a z Winchem i idea krytyki społecznej

Krytykując Idei nauk społecznych… Wincha MacIntyre stwierdza, że niemożliwa jest krytyka praktyk społeczeństw, w których obowiązują inne formy racjonalności w kategoriach ich własnych form racjonalności, ponieważ  praktyki te muszą być zrozumiałe w obrębie naszej własnej racjonalności. W ten sposób zakłada, że jedynym możliwym sposobem krytykowania innych kultur jest „spojrzenie z zewnątrz”. W odpowiedzi Winch zauważa, że każda krytyka innych kultur wymaga „poszerzenia naszej własnej zdolności rozumienia”. To wydaje się sugerować, że jedyną możliwą formą krytyki jest „krytyka nas samych”. Celem tego artykułu jest próba wsparcia tego stanowiska poprzez odwołanie się do argumentów politycznych. Poprzez nawiązanie do debaty między Walzerem a Saidem, staram się ukazać, że logika krytyki społecznej wymaga odniesienia do politycznego wymiaru dominacji oraz połączonego z nim pojęcia emancypacji.

MacIntyre states in his criticism of Winch’s Idea of Social Science… that it is impossible to criticize the practices of societies with different forms of rationality in terms of their own forms of rationality;  these practices must be intelligible within our own rationality. In this way he assumes that the only possible way to criticize other cultures is a “view from outside.” Responding  MacIntyre, Winch states that every criticism of other cultures requires “extending of our own ability of understanding.” This seems to suggest that the only possible criticism is the “critique of ourselves.” This paper attempts to support Winch’s position with political argumentation. It refers to the Walzer-Said debate to demonstrate that the logic of social criticism requires reference to the political dimension of domination and the associated concept of emancipation.