Publiczne ciało. Koncepcja cywilizowanego stowarzyszenia w dobie klasycyzmu

According to discourse analysis of classicist writings, the reception of Ciceronian concept of 'societas civilis' at that time should be understood as 'civilized association', a political body aimed at resolving conflicts among aristocracy, including king as primus inter pares. State of association or civility was confronted with wild and barbaric state of nature, whose discomfort and dangers moved people towards establishing political i.e. 'public body', as their understanding of concept of res publica should be understood. New concepts were applied as conceptualizations of new political situation of aristocracy within absolutist states. This semantic application stems from troublesome times of Thirty Years War and simultaneous Civil War in England and Fronde in France – the last aristocratic revolutions against territorially consolidating classicist state.

Postmodernistyczny dyskurs o społeczeństwie obywatelskim ma tendencję do totalizacji przeszłych form semantycznych, które charakteryzowały się zupełnie odmiennym znaczeniem. Takim okresem był klasycyzm, czyli okres pomiędzy wojną trzydziestoletnią a rewolucją francuską. Cycerońskie societas civilis w dobie klasycyzmu było rozumiane literalnie jako "cywilizowane stowarzyszenie", a nie "społeczeństwo obywatelskie" i przez Stanisława Staszica tłumaczone było jako li tylko "towarzystwo". Koncepcja ta desygnowała formę politycznego ciała, mającego na celu cywilizowane rozwiązywanie sporów pośród szlachty, włączając króla. Stan stowarzyszenia, czyli ucywilizowania konfrontowany był z barbarzyńskim stanem natury, wojny wszystkich ze wszystkimi, czemu miał zapobiegać. Cywilizowane stowarzyszenie jako ciało polityczne było tożsame z ówczesnym rozumieniem republiki jako literalnie "ciała publicznego".