Tutoring a czas. Strukturalizacja czasu w opinii tutorów szkolnych z perspektywy edukacyjnej analizy transakcyjnej

Wydawać by się mogło, że adekwatnym synonimem pojęcia „tutoring” jest „spotkanie”. Ma ono zawsze swój czas i przestrzeń. Oczywiście najlepiej jest, gdy opiera się na wzajemnej postawie dialogu, jest niespieszne i uważne. Taką formę kontaktu międzyludzkiego analiza transakcyjna określa mianem intymności. Jest ona najwartościowszą kategorią strukturalizacji czasu i odpowiednio plasuje się nad: grami transakcyjnymi, aktywnością, rozrywkami, rytuałami i wycofaniem. Strukturalizacja czasu pozwala określić swoisty plan działania człowieka i charakter jego relacji z innymi. Co jednak o tej problematyce sądzą sami tutorzy? Poniższy artykuł będzie stanowił próbę odpowiedzi na to pytanie, czego źródłem będą częściowo kierowane wywiady przeprowadzone przez autorkę z celowo wybraną grupą nauczycieli realizujących w szkołach metodę tutoringu.

It would seem that “meeting” is an adequate synonym of term “tutoring”. This always has its time and space. Of course, the best situation is when the an unhurried and attentive meeting is based on a mutual attitude of dialogue. In transactional analysis, this form of human relationship is called intimacy. Intimacy is the most valuable type of time structure. and respectively ranks the games, activity, pastimes, ritual and withdrawal. The time structure allows specifing the kind of action plan of the individual and also the nature of its relationships with others. But what do tutors think about these issues? The following article will be an attempt to answer this question. This work will be based on partially directed interviews conducted by the author with an intentionally chosen group of teachers in schools implementing the tutoring method.