Kręgi rekoncyliacyjne. Sprawiedliwość naprawcza w służbie wspólnoty

Obserwowany w ostatnich latach dynamiczny rozwój sprawiedliwości naprawczej może być postrzegany jako wypadkowa dwóch tendencji: uwypuklania roli wspólnoty w zindywidualizowanej rzeczywistości społecznej oraz nacisku, jaki obecnie kładzie się na uznanie kulturowej odrębności społeczności mniejszościowych. Niniejsza praca poświęcona jest jednej z takich kulturowo wrażliwych form rozwiązywania sporów, jaką jest krąg rekoncyliacyjny (ang. circle court), szczególna postać konferencji sprawiedliwości naprawczej powołana do życia celem poprawy sytuacji rdzennych społeczności, między innymi kanadyjskich Indian i australijskich Aborygenów. Analizie poddane zostały zarówno jednostkowe, psychologiczne korzyści płynące z uczestnictwa w posiedzeniach circle court, jak i pozytywne skutki, jakie pociąga za sobą zastosowanie procedur sprawiedliwości naprawczej nie tylko dla rekonstrukcji zniszczonych w procesie kolonizacji rdzennych społeczności mniejszościowych, ale także dla budowy społeczeństwa obywatelskiego.

The dynamic growth of restorative justice, which has become noticeable in recent years, can be perceived as the product of two tendencies: emphasizing the role of community in the individualistic social reality and stressing the importance of cultural distinction of minority groups. Created in such context collective forms of restorative justice contribute to realization of postulates, which are put forward within both of mentioned trends. In result these procedures become instruments designed for strengthening and integrating communities, especially these groups, which are different from the rest of population because of their cultural specifi city. This paper focuses on one of such cultural sensitive alternative dispute resolutions i.e. on circle court, the special variant of restorative conference, which has been created in order to improve the living conditions of native people, among others, Canadian Indians and Australian Aborigines.