Transseksualizm jako problem diagnostyczny

Transseksualizm jest zaburzeniem identyfikacji płciowej. Osoba transseksualna wyraża pragnienie życia i społecznej akceptacji w roli płci przeciwnej niż posiadana płeć biologiczna. Rozpoznanie opiera się na stwierdzeniu klinicznej niezgodności między psychicznym poczuciem płci a budową morfologiczno- -biologiczną (ustaloną badaniami klinicznymi i laboratoryjnymi). Transseksualizm jest najprawdopodobniej spowodowany organicznymi i czynnościowymi zmianami w morfologii jąder podwzgórzowych, które powstały już po chromosomalnej determinacji kierunku rozwoju narządów płciowych. Niestety nie dysponujemy markerami biochemicznymi czy morfologicznymi, które pozwalałyby przyżyciowo potwierdzić charakter tych zmian. Diagnoza wymaga współpracy lekarza dysponującego doświadczeniem ginekologicznym, andrologicznym i endokrynologicznym z psychologiem i psychiatrą. Podstawowym pragnieniem osoby transseksualnej jest uzyskanie przez nią warunków do swobodnej społecznej egzystencji w płci odczuwanej. Konsekwentne uzgodnienie płci somatycznej (cielesnej) z odczuwaną wymaga sądowej korekty zapisów dotyczących płci w akcie urodzenia. Istnieje więc potrzeba ujednolicenia standardów diagnostycznych usprawniających rozpoznanie transseksualizmu dla specjalistów zajmujących się diagnostyką i leczeniem tych osób. Miałoby to również wpływ na przyspieszenie postępowania sądowego w celu uzyskania płci metrykalnej bez powoływania dodatkowych biegłych. Autorzy artykułu proponują zmianę nazewnictwa w odniesieniu do osób transseksualnych. Termin „transseksualistka” oznaczałby zespół wrodzonej dezaprobaty płci fenotypowej u kobiety (ZWDPF-K), zaś termin „transseksualista” zespół dezaprobaty płci fenotypowej u mężczyzny (ZWDPF-M). Terminy te obowiązywałyby w dokumentacji lekarskiej i wyznaczałyby kierunek odpowiedniej terapii hormonalnej (dla ZWDPF-M antyandrogeny i estrogeny, a dla ZWDPF-K androgeny). Powszechnie używany termin „transseksualizm” dla tego zaburzenia rozwojowego nic nie mówi o jego charakterze.

Transsexuality is a gender identity disorder. A transsexual person expresses a desire for life and social acceptance in the role of the gender opposite to that of their biological sex. The diagnosis is based on a clinical discrepancy between the psychological sense of gender and morphological and biological structure (determined by clinical and laboratory tests). Transsexuality is most likely caused by organic and functional changes in the morphology of the hypothalamic nuclei after chromosomal determination of genital development. Unfortunately, we do not have any biochemical or morphological markers that would allow us to confirm the nature of these changes in a living person. The diagnosis requires cooperation between a doctor with gynecological, andrological and endocrinological experience and a psychologist and psychiatrist. The basic desire of a transsexual person is to find him/herself in the conditions in which s/he can function freely in the perceived gender. Complete reconciliation of the somatic (body) sex with the perceived one requires legal correction of the sex stated on the birth certificate. Therefore, there is a need to unify diagnostic standards to improve the diagnosis of transsexuality for specialists dealing with the diagnosis and treatment of these patients. This would also result in court proceedings being speeded up so that the gender can be legalized without calling additional experts. The authors of this article propose a change in the nomenclature for transsexual people. The term “transsexual” female would denote female Phenotypic Gender Disapproval Syndrome (PGDS-F) and the term “transsexual” male Phenotypic Gender Disapproval Syndrome (PGDS-M). These terms would be used in medical records and would indicate the direction of appropriate hormone therapy (antiandrogens and estrogens for PGDS-M and androgens for PGDS-F). The term for this developmental disorder which is commony used, “transsexuality”, says nothing about its nature.