„Rokoko” Juliusa Zeyera w przekładzie Maryli Wolskiej. Strategie autokreacji artystycznej pisarki w świetle wyboru tekstu do tłumaczenia

Przedmiotem artykułu jest polskie tłumaczenie Rokoka Juliusa Zeyera, które w 1910 r. ogłosiła Maryla Wolska na łamach współredagowanego przez siebie pisma „Lamus” (Lwów 1908−1913). Pokazano relację między wyborem translatorskim pisarki a jej autokreacją artystyczną na lwowskiej scenie literackiej. W tym celu szkicowo omówiono kontakty Wolskiej ze środowiskiem kulturalnym miasta po rozpadzie skupionej wokół niej grupy Płanetnicy, a także przemiany jej warsztatu twórczego oraz rozumienie swojej roli jako tłumaczki. Na tak zarysowanym tle podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, dlaczego ten właśnie tekst Zeyera okazał się dla pisarki interesujący i z którymi z jej ówczesnych rozterek korespondował.

This article investigates the Polish translation of Julius Zeyer’s Rokoko (“Rococo”) published in 1910 by MarylaWolska in Lamus (“Lamus”) (Lviv 1908−1913), a journal she co-edited. This is the attempt to indicate the relationship between the writer’s translation choices and her artistic self-creation on the Lviv literary map, and to this end the author briefly describes Wolska’s contacts with the city’s cultural milieu in the wake of the disintegration of her artistic group “Płanetnicy” (The Rainmakers). Also, the author examines the transformations of Wolska’s literary craftsmanship and her approach to her role as a translator. Considering these themes will allow to inquire into the rationale behind Wolska’s choice to translate this particular literary work: Zeyer’s Rokoko.