O związkach między religijnością a konstruowaniem tożsamości osobistej przez młodzież

Zdaniem Eriksona (1964, 1965) ważnym elementem kształtowania dojrzałej i zintegrowanej tożsamości jest wypracowanie osobistego stosunku do religii. Celem prezentowanego badania było określenie związku między religijnością a rozwojem tożsamości w okresie adolescencji. Trzystu uczniów krakowskich gimnazjów i liceów (w tym również szkół katolickich) wypełniło Skalę Centralności Religijności Hubera oraz Kwestionariusz Stylów Tożsamości Berzonsky’ego. Wyniki potwierdziły zakładany związek pomiędzy stylem tożsamości a religijnością, definiowaną jako system konstruktów umiejscowiony w systemie osobowości jednostki. Wskaźniki religijności w większości korelowały dodatnio ze stylem informacyjnym i normatywnym oraz negatywnie ze stylem dyfuzyjno-unikającym. Przywiązywanie wagi do religii i nadawanie jej ważnej roli w życiu wiązało się z posiadaniem dojrzalszego i adaptacyjnego stylu tożsamości. Brak zainteresowania religią występował natomiast u osób, których tożsamość jest fragmentaryczna i niezintegrowana. Odnotowano pewne różnice między uczniami szkół katolickich i niekatolickich.