Tytuł pozycji:
Polskie potęga, potężny
- Tytuł:
-
Polskie potęga, potężny
Zu polnischen Wörtern potęga, potężny
- Autorzy:
-
Sławski, Franciszek
- Powiązania:
-
https://bibliotekanauki.pl/articles/2127914.pdf
- Data publikacji:
-
1992
- Wydawca:
-
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
- Źródło:
-
Roczniki Humanistyczne; 1992, 39-40, 6; 193-194
0035-7707
- Język:
-
polski
- Prawa:
-
CC BY-NC-ND: Creative Commons Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnych 4.0
- Dostawca treści:
-
Biblioteka Nauki
-
Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
In dem Aufsatz wird die Etymologie der Wörter potęga und potężny behandelt. Das Wort potęga ist im 16. Jh. als ein deadjektivisches Derivat von potężny entstanden. Das Suffix -a diente schon im Urslawischen zur Bildung hauptsächlich der stammabgeleiteten Abstrakta. Im Urslawischen sind auch deadjektivische Abstrakta auf -a anzutreffen, was im Polnischen durch odwaga:odważny, powaga:poważny bezeugt wird. Das Adjektiv potężny ist im 16. Jh. gut bezeugt. Es wurde durch das produktivste slawische Adjektivsuffix -ny (-ьnъ) von Präpositionalverbindungen po tęgu (mächtig, stark) gebildet. Ausdrücke dieser Art sind im Polnischen gut bezeugt (po polsku, po niemiecku) − sind häufig schon im 15. Jh. anzutreffen: po prostu (im Wörterbuch von Mączyński). Im Altpolnischen trat die Präposition po häufiger als heute im Dativ auf, z.B. po le(k)ku ‘leicht’; po próżnu ‘vergeblich’.