Methods of revaluation of former geodetic measurement networks

Geodetic field measurements carried out in the past when establishing and updating the land registers were based directly on geodetic measurement networks. The accuracy parameters of these networks are lower compared to modern geodetic measurement networks. Currently, archival materials of the National Geodetic and Cartographic Resources are used in surveying works on real estate. The following paper presents and evaluates three methods of improving the accuracy parameters of former registry and measurement networks. The first method (I) involves transforming the coordinates of former network points into a current coordinate system based on the coordinates of the adjustment points. The second method (II) is based on a strict alignment of a geodetic network together with additional measurement of selected points to strengthen the network. The third method (III) consists of an inventory and measurement of all existing points of former geodetic networks and a strict alignment of the network to determine the coordinates of destroyed points. The effectiveness of the revaluation methods of former networks was assessed on the basis of experimental studies using data from test objects. Satisfactory results of the improvement of accuracy parameters of the network were achieved by the method (I) in those cases in which the ratio of the number of adjustment points to the total number of tested points was approx. 1/3. Similarly, for the method (III), satisfactory results can be achieved if approx. 30% of network points are used as additional control points. However, in the method (II), good results can be achieved if the percentage of searched-out points used as control points is only about 10% of all network points. Examining the complex surveying works (fieldwork and inhouse studies) has shown that both the method (I) and the method (II) of revaluation of geodetic networks have similar efficiency.

Geodezyjne pomiary terenowe wykonywane w przeszłości podczas zakładania i aktualizacji ewidencji gruntów oparte były bezpośrednio na osnowach pomiarowych. Parametry dokładnościowe tych osnów są niższe w porównaniu ze współczesnymi osnowami pomiarowymi. Obecnie, archiwalne materiały Państwowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego wykorzystywane są podczas wykonywania prac geodezyjnych dotyczących nieruchomości. W pracy przedstawiono i przeprowadzono ocenę trzech metod poprawy parametrów dokładnościowych dawnych osnów ewidencyjnych i pomiarowych. Metoda pierwsza (I) obejmuje transformację współrzędnych punktów dawnych osnów do obowiązującego układu współrzędnych na podstawie współrzędnych punktów dostosowania. Druga metoda (II) oparta jest na ścisłym wyrównaniu osnowy wraz z pomiarem uzupełniającym wybranych punktów w celu wzmocnienia sieci. Trzecia metoda (III) polega na inwentaryzacji i pomiarze wszystkich istniejących punktów dawnych osnów oraz ścisłym wyrównaniu sieci dla wyznaczenia współrzędnych punktów zniszczonych. Efektywność metod rewaloryzacji dawnych osnów oceniono na podstawie badań eksperymentalnych, w których wykorzystano dane z obiektów testowych. Satysfakcjonujące wyniki poprawy parametrów dokładnościowych osnów osiągnięto metodą „I” w tych przypadkach, w których stosunek liczby punktów dostosowania do ogólnej liczby badanych punktów wynosił ok. 1/3. Podobnie dla metody „III”, zadowalające wyniki można osiągnąć w przypadku wykorzystaniu ok. 30% punktów sieci jako dodatkowe punkty nawiązania. Natomiast w metodzie „II” dobre wynik można osiągnąć, jeżeli odsetek odszukanych punktów i wykorzystanych jako punkty nawiązania wynosi zaledwie ok. 10% wszystkich punktów sieci. Badając kompleksowe nakłady prac geodezyjnych (polowych i kameralnych) ustalono, że zarówno metoda „I” jak i metoda „II” rewaloryzacji osnów, charakteryzują się podobnymi kosztami.