Святе Письмо в методологіческому полі Історії украінскої літератури Михайла Грушевського

Analizy metodologiczne syntez historycznoliterackich opracowanych przez ukraińskich uczonych 1. ćwierci XX wieku są niezbędne, by mogła powstać współczesna, w pełni naukowa pod względem koncepcji, metody i stylu Historia literatury ukraińskiej. Powrót do dorobku literaturoznawstwa ukraińskiego sprzed 70 lat stanowi wartościowe nawiązanie do tradycji naukowej, którą charakteryzowała wolność myślenia, obiektywizm sądów i niezależność myśli badawczej od państwowej ideologii. Niniejszy artykuł omawia recepcję literacką Pisma Świętego i innych ksiąg religii chrześcijańskiej w Historii literatury ukraińskiej Michała Hruszewskiego (1866-1934), biorąc pod uwagę metodologiczne założenia tej syntezy. Takie nazwy ksiąg religii chrześcijańskiej jak „Pismo Święte”, „Biblia”, „Ewangelia”, „Psałterz”, „Apostoł” posłużyły za punkt odniesienia w celu ukazania metodologii autora Historii. Autor niniejszej publikacji zebrał, przeanalizował i pogrupował materiał zgodnie z przyjętymi w Historii koncepcjami badawczymi i stosownymi przykładami zilustrował zasady aparatu badawczego autora omawianej syntezy.