D’Antony à Gabrielle ou la faillite du héros romantique

Ten skromny przyczynek do biografii bohatera romantycznego w dramacie francuskim XIXw. jest wynikiem analizy dwóch sztuk: romantycznego dramatu A. Dumasa Antony (1831) oraz sztuki E. Augiera Gabrielle (1849) zbliżonych do siebie poprzez sytuację dramatyczną, w której bohaterka musi dokonać wyboru pomiędzy mężczyzną, którego kocha, a mężem i ojcem swego dziecka. O ile Antony jest uosobieniem bohatera romantycznego, a cały dramat jest zdominowany jego osobowością, o tyle w Gabrielle postać obdarzona funkcją romantycznego kochanka jest nie tylko postacią drugorzędną, ale także celowo pozbawioną przez autora prestiżu. Postacią pierwszoplanową staje się tu mąż Gabrielle, „bohater pozytywny”, broniący wartości rodzinnych. W sztuce pisanej dla nowej już generacji, pobrzmiewają jeszcze akcenty romantyczne, w których autor widzi jednak niebezpieczeństwo społeczne. Reprezentuje ona tzw. szkołę zdrowego rozsądku, która pozbawi dramat francuski tego czasu całej aury tajemniczości, pasji i niepokoju i zamknie go na długo w ciasnym salonie mieszczańskim.