Kolumna na Placu Vendôme a przemijająca postać świata starożytnego Rzymu w pismach Cypriana Norwida

Artykuł przedstawia motyw kolumny triumfalnej w utworach Norwida: Vendôme, Odpowiedź do Włoch… (Fraszka), Szczesna. Inspiracji do zadania pytania o funkcje kolumny i jej symboliczną siłę nośną dostarczyła Estetyka Georga Wilhelma Friedricha Hegla, a także fragment Epimenidesa: „Kolumn wiele, […] Zbłąkanych kolumn wiele, gmachu gdzieś szukało – ”. W myśli Norwida wieczną chwałę zyskuje nie ten, kto stanął na szczycie kolumny triumfalnej – bo taki posąg łatwo może obrócić się w pył, o czym przekonują dzieje pomników m.in. starożytnych wodzów i Napoleona, lecz ten, kto zbliżył się do „Przedwiecznego” fizyczną śmiercią. „Moc” jest tą wartością, która nieodwołalnie jest związana z kolumną triumfalną, lecz musi wznieść się do innego wymiaru niż tylko siła fizyczna. W artykule przypomniano także koncepcję Paryża jako „nowego Rzymu”, ożywioną w XIX wieku.

The article presents the image of a triumphal column in Norwid’s Vendôme, Odpowiedź do Włoch (Fraszka), and Szczęsna. Inspiration to ask a question about the role and symbolic power came from Hegel’s Aesthetics and this fragment of Epemenides: “The many columns … many stray columns sought an edifice…” In Norwid’s thought, eternal glory is not for the one who stood atop a triumphal column—such a monument can easily turn into dust, which is shown by the fate of other monuments, such as those of ancient commanders and Napoleon—but the one who comes close to the „Pre-Eternal” upon physical death. The “power” is a value that is irrevocably tied to the triumphal column but has to rise to another dimension, other than physical power. The article recalls the notion of Paris as a “new Rome,” revived in the 19th century.