Wanda – między misterium a librettem

Artykuł „Wanda” – między misterium a librettem poświęcony został operowym filiacjom twórczości Norwida. Z jednej strony są to zapożyczone z formy operowej formy, które wpłynęły na strukturę dramatu (jak chóry i konstrukcja scen zbiorowych, partie solowe o charakterze quasi-recytatywnym lub aryjnym, kompozycja finałów aktów), z drugiej jednak Norwidowskie dzieło zinterpretowane zostało w szerokim kontekście XIX-wiecznych librett operowych, których bohaterką jest Wanda. Oprócz zrealizowanych oper (Vanda A. Dvořáka), legendę o krakowskiej księżniczce adaptowano w licznych librettach (fragmenty w opracowaniu L.A. Dmuszewskiego, całe libretta G. Olizara i W. Bełzy, operowa przeróbka tragedii F. Wężyka). Fakt, że większość z tych tekstów nie została nigdy opracowana muzycznie, zachęca do namysłu nad ich pogranicznym i niedookreślonym statusem dzieła literackiego.

The article discusses the operatic filiation of Norwid’s works. On the one hand, these are forms borrowed from opera, which influenced the structure of the drama (e.g. choirs and the construction of collective scenes, solo parts of a quasi-recitative character or similar to arias, the composition of the finales of acts); on the other hand, Norwid’s work was interpreted in a broad context of 19th-century opera libretti, whose protagonist is Wanda. In addition to the produced operas (Vanda by A. Dvořák), the legend about the Krakow princess was adapted in numerous libretti (fragments in the work by L.A. Dmuszewski, the entire libretti by G. Olizar and W. Bełza, an operatic remake of the tragedy by F. Wężyk). The fact that most of these texts have never been musically elaborated encourages reflection on their borderline and indeterminate status as a literary work.