Rozwój przemysłu turystycznego departamentów Francji zamorskiej w warunkach światowego kryzysu gospodarczego

Francuski sektor turystyczny stanowi jedną z najszybciej rozwijających się i dochodowych gałęzi narodowej gospodarki, a sama Francja należy do czołówki państw czerpiących największe korzyści z obsługi ruchu turystycznego. Z końcem ostatniego dziesięciolecia odwiedziło Republikę przeszło 81 mln turystów, co pozwoliło wygenerować ponad 6% PKB i dało zatrudnienie około 2 mln osób. Od lat 60. XX w. rozwój turystyki objął również ówczesne departamenty i terytoria zamorskie (DOM- -TOM), które odznaczają się licznymi materialnymi świadectwami kolonialnej przeszłości i bogatym potencjałem przyrodniczym. Regiony te oferują szereg atrakcji i stanowią obecnie prestiżowy cel wypraw turystycznych. Zamierzeniem prezentowanego studium jest zarys charakterystyki francuskiego przemysłu turystycznego w jej departamentach zamorskich w warunkach światowego kryzysu gospodarczego. Globalny spadek produktywności połączony ze wzrostem zadłużenia publicznego wielu państw wpłynął na regres branży turystycznej, tak w ruchu międzynarodowym, jak i wewnątrzkrajowym. Zgodnie z raportem UNWTO zaliczono Francję do grupy pięciu państw o najwyższej recepcji ruchu podróżnych (-7,8%). Podczas analizowania przemysłu turystycznego Francji zamorskiej, wyrażonego przez produkcję dóbr i usług turystycznych, zbadano jego najważniejsze sektory, takie jak atrakcyjność wypoczynkowa, baza noclegowa wraz ze zmianami ruchu turystycznego oraz uśredniona długość pobytów. W artykule zawarto ocenę potencjału turystycznego oraz produktu turystycznego ze szczególnym uwzględnieniem alternatywnych form turystyki tradycyjnej, zwłaszcza popularnej w departamentach pozaeuropejskich ekoturystyki. Zważywszy na różnorodność form francuskiej turystyki kwalifikowanej i morskiej, dokonano ich zwięzłej charakterystyki. W skutek przeanalizowania turystycznych strategii rozwoju, m.in. Schéma d’aménagement et de développement touristique (Schematu planowania przestrzennego i rozwoju turystyki) oraz Programme Sectoriel en Agritourisme (Sektorowego Programu Rozwoju Agroturystyki), podjęto próbę udzielenia odpowiedzi na pytanie o aktualność i efektywność tychże inicjatyw w świetle rosnącej konkurencyjności i spadku udziału turystów zagranicznych w ogólnej liczbie turystów.

The French tourism sector is one of the fastest growing and profitable sectors of the country’s national economy, and France itself should be at the forefront of deriving great benefits from tourist services. At the end of the last decade, the Republic was visited by over 81 million tourists, which generated more than 6% of the GDP, and provided employment to approximately 2 million individuals. Since the 60s of the twentieth century, the development of tourism has covered also the departments and territories (DOM-TOM), endowed with numerous material evidence of the colonial past and rich natural potential. These regions offer a variety of activities, and are now prestigious tourist destinations. The aim of the present study is to outline the characteristics of the French tourism industry in communities and overseas departments of France, in the conditions of the global economic crisis. The global decline in productivity, coupled with an increase in public debt in numerous countries, contributed to the regression of the tourism industry, both in international traffic, as well as on the internal market. According to a UN report, the WTO includes France into a group of five countries with the highest reception of passenger traffic (-7.8%). When analysing the French overseas tourism industry, expressed by the production of goods and tourism services, attractive areas, a range of accommodation with the evolution of tourism, and the average length of stays have all been studied. The article describes and assesses the potential of the tourism product, with particular emphasis on the traditional alternative forms of tourism, especially in the departments where non-European ecotourism is popular. Taking into consideration the diversity of French qualified and maritime tourism, their brief characteristics have also been included. By analysing tourism development strategies, such as the Schémad'aménagement et de développementtouristique (Scheme Planning and Tourism Development) and the ProgrammeSectoriel en Agritourism (Agritourism Sector Development Programme), authors attempt to answer questions about the validity and effectiveness of these initiatives, in times of growing competition and decreasing share in the foreign tourist market.