W artykule dokonuję analizy krytyczno-porównawczej panpsychizmu (w wersji
pochodzącej od G.W. Leibniza) i teorii emergencji psychofizycznej (w wersji
pochodzącej od K.R. Poppera) jako konkurencyjnych stanowisk na temat miejsca
umysłu w świecie fizycznym. Punktem wyjścia rozważań jest prezentacja
różnych odmian panpsychizmu, ze szczególnym uwzględnieniem panpsychizmu
monadologicznego. W kolejnych sekcjach skupiam się na krytyce panpsychizmu
i jego współczesnego wariantu (nazywanego „panprotopsychizmem”),
sformułowanej przez Poppera. W zakończeniu wysuwam tezę, że teoria emergencji
stanowi ontologiczne założenie współczesnej neurokognitywistyki, co
ilustruję na przykładzie poglądów M. Gazzanigi.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00