Celem artykułu jest omówienie znaczenia i aktualności rozważań G.W. Leibniza
dla problemu natury oraz roli reprezentacji w poznaniu. Propozycja hanowerskiego
filozofa zawiera szereg interesujących intuicji. Leibniz argumentuje na
rzecz tezy, że reprezentowanie ma charakter wyrażania tego, do czego dana
reprezentacja się odnosi. Nie jest to teza jasna, a pojęcie wyrażania wymaga
głębszej analizy i eksplikacji. Po dokonaniu analiz wstępnych drugim krokiem
jest odpowiedź na pytanie, czy propozycja Leibniza ma rzeczywiście charakter
reprezentacyjny, czyli czy postulowane przez filozofa reprezentacje faktycznie
pełnią rolę reprezentacji w strukturach poznawczych. Korzystam tu z rozważań
i metody W. Ramseya, dotyczących natury wyjaśnień reprezentacyjnych. Na
koniec omawiam specyfikę leibnizjańskiej tezy o reprezentacji oraz wskazuję
na te jej elementy, które mogą dzisiaj być atrakcyjne dla epistemologów
i kognitywistów badających naturę poznania i umysłu.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00