Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

Redescription of a Danian oyster Pycnodonte simile (Pusch, 1837) from Poland

Tytuł:
Redescription of a Danian oyster Pycnodonte simile (Pusch, 1837) from Poland
Taksonomia ostrygi Pycnodonte simile (Pusch, 1837) z danu okolic Puław
Autorzy:
Machalski, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21023.pdf
Data publikacji:
1988
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1988, 33, 1
0567-7920
Język:
angielski
Prawa:
Wszystkie prawa zastrzeżone. Swoboda użytkownika ograniczona do ustawowego zakresu dozwolonego użytku
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
Pycnodonte simile (Pusch, 1837) is revised and redescribed on the basis of a new material from the type horizon and area, i.e., Danian deposits of Puławy region, Middle Vistula Valley, Central Poland. Neotype of the species is designated. Variability and relations of Pycnodonte simile to other pycnodont oysters, especially to Pycondonte vesiculare (Lamarck, 1806), are considered.

W pracy opisano i zilustrowano (pl. 21, 22; fig. 2—4: D—F) morfologię i mikrostrukturę muszli, a także wyznaczono neotyp (okaz ZPAL L II/27; fig. 3: C, D). Zgodnie z wynikami ostatnich badań (Machalski i Walaszczyk 1987) siwak uznano za wieku dańskiego. Większość okazów pochodzi z okolic wsi Parchatka. Margliste gezy i wapienie środkowej części siwaka odsłaniające się w pobliżu tej wsi stanowią horyzont typowy gatunku. W oparciu o zbadane cechy całej populacji przedyskutowano różnice między P. simile a P. vesiculare (Lamarck, 1806) (pl. 22: 2, 3; fig. 4: A—C, fig. 5). Stwierdzono, że P. simile różni się od P. vesiculare mniejszymi rozmiarami muszli, słabszym wykształceniem płatu tylnego, silniejszym wykształceniem półek z chomata, brakiem rzeźby na prawej skorupie oraz bardzo małym udziałem struktury pęcherzykowatej w budowie ściany muszli. Wskazano, że takie cechy jak powierzchnia przyczepu i sposób wykształcenia wierzchołka nie mają znaczenia taksonomicznego gdyż zależą wyłącznie od wielkości i kształtu podłoża do jakiego przyczepiały się ostrygi. W pracy wykazano także, że, w ostatnich latach, okazy należące do P. simile były błędnie oznaczane jako P. bechkochensis przez Pugaczewską (1977) i jako Gryphaea antiqua i Liostrea reussi przez Kracha (1981). Praca wykonana w ramach problemu MR II 6.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies