„Choroba psychiczna” – ontologiczny fundament czy fatamorganapsychiatrii?

Od dwustu lat fenomen szaleństwa pozostaje w domenie psychiatrii, dziedziny medycyny, powoli formując swój zakres pojęciowy – początkowo jako „choroba psychiczna”, współcześnie jako „zaburzenie psychiczne” lub „psychotyczne”. Głównie „choroba psychiczna” podyktowała dzisiejszy status fenomenu, a wraz z nim – stygmatyzujący klimat wokół dotkniętych osób. Medyczne ujmowanie fenomenu szaleństwa jako „choroby” czy „zaburzenia” raczej jednak nie wyczerpuje jego znaczenia. Poza „zaburzeniem” może się on odsłaniać na wiele innych, niezależnych od siebie sposobów, np. jako podmiotowe „doświadczenie”, egzystencjalny „kryzys”, społeczne „piętno” czy osobowe „cierpienie”. Wielość i wieloznaczność odsłon fenomenu szaleństwa mogą wzbogacać perspektywę poznawczą i psychiatrii, i filozofii, a tym samym zmieniać społeczny klimat wokół ogarniętych nim osób.