Artykuł omawia istotę psychologii filozoficznej w ujęciu Siemiona L. Franka.
Główną bazą bibliograficzną jest wydana po raz pierwszy w 1917 roku
w Petersburgu książka pt. Dusza ludzka. Rosyjski myśliciel przeciwstawia się
rozumieniu psychologii w kategoriach przyrodoznawstwa, tym samym przywracając
należne miejsce nauce o duszy i prawidłowościach zjawisk psychicznych,
zgodne z etymologią słowa „psychologia filozoficzna”. Psychologia filozoficzna
nie tylko kontynuuje i rozwija ogólnoontologiczną teorię bytu i wiedzy,
ale stanowi również fundament filozoficznego poznania konkretnego świata
społeczno-historycznego życia ludzkości. Frank utożsamia pojęcie „duszy”
z ogólną naturą życia psychicznego jako takiego; dusza ludzka jest tym, co
człowiek określa mianem siebie samego i w co nie może wątpić. Ponadto Frank
uważa, że zarówno u podstaw filozofii duszy, jak i filozofii jako takiej, tkwią
żywe osiągnięcia świadomości religijnej. Problematyka zarysowana w traktacie
Dusza ludzka okazuje się istotna dla kultury ludzkiej jako takiej.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00