Siemion Frank był jednym z pierwszych i najbardziej zagorzałych obrońców
dowodu ontologicznego w XX wieku. Zaproponował on w istocie nową interpretację
tego argumentu opartą na analogii z kartezjańskim Cogito. Uważał, że
Cogito ergo sum można rozwinąć w Cogito ergo est ens absolutum. W artykule
staram się przeanalizować jego wersję dowodu ontologicznego. Po pierwsze,
proponuję prostą rekonstrukcję tego rozumowania, zwracając uwagę na jego
ukrytą przesłankę. Po drugie, wychodząc od klasycznych logicznych interpretacji
rozumowania Kartezjusza, staram się pokazać, że dla Franka twierdzenie
o istnieniu Boga miało takie same własności logiczne co Cogito. W rezultacie
okazuje się, że jego argument był poprawny formalnie, choć opierał się na
pewnej przesłance, która raczej nie mogła być przekonująca dla niewierzących.
To nie powinno jednak dziwić, ponieważ Frank, tak samo jak większość
rosyjskich filozofów religijnych, nie interesował się projektem filozoficznej
teologii. Jego główną troską było raczej rozwinięcie filozofii opartej na założeniach
religijnych, co można nazwać filozofią teologiczną.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00