Bezludne wyspy pojawiają się w dwóch tekstach Gilles’a Deleuze’a. Pierwszy
z nich to krótki esej z lat 50. pt. Causes et raisons des îles désertes, drugi
to appendyx do Logiki sensu – Michel Tournier i świat bez bliźniego z roku
1969. Rekonstrukcji drugiego z tych tekstów dokonał Jakub Tercz w artykule
Bliźni w filozofii Deleuze’a („Przegląd Filozoficzny” 2015, nr 1). Doceniam tę
pracę, chociaż nie podzielam jej wniosków. Za problemy z właściwą interpretacją
pojęcia bliźniego (i jego „zniknięcia”) w dużej mierze odpowiada sam
Deleuze. Jego lektura powieści M. Tourniera Piętaszek czyli otchłanie Pacyfiku,
bazująca na kategoriach transcendentalnych, intersubiektywnych struktur,
zapoznaje obecne tam materialistyczne potencjały. Pod tym względem bardziej
obiecujący – choć zarazem ezopowy i ezoteryczny – wydaje się wcześniejszy
ze wspomnianych tekstów Deleuze’a. Rozpoznaje on, że w historii Robinsona
obecne są także stawki polityczne, a jego mit daje się czytać, a nawet należy
to robić, w sposób krytyczny (w marksowskim, a nie w kantowskim sensie).
Dlatego w ostatniej części artykułu oddaję głos Tournierowi i jego Piętaszkowi,
aby razem z nimi pomyśleć bardziej immanentystyczną i obfitszą w linie
ujścia teorię robinsonady.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00