IDENTYFIKACJA MIĘDZYNARODOWEGO PRAWA ZWYCZAJOWEGO W OPINII DORADCZEJ MIĘDZYNARODOWEGO TRYBUNAŁU SPRAWIEDLIWOŚCI W SPRAWIE ARCHIPELAGU CZAGOS

W lutym 2019 r. Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości (MTS) wydał opinię doradczą dotyczącą prawnych konsekwencji oddzielenia archipelagu Czagos od Mauritiusa w 1965 r. Celem niniejszego artykułu jest przeanalizowanie metodologii, za pomocą której MTS dokonał identyfikacji norm międzynarodowego prawa zwyczajowego odnoszących się do samostanowienia, które następnie stały się podstawą rozstrzygnięcia Trybunału. Przedmiotem badania będzie więc czwarta część opinii doradczej, „Pytania zadane Trybunałowi przez Zgromadzenia Ogólne”. Artykuł opiera się na tezie, że metodologia identyfikacji zwyczaju, wykorzystana przez Trybunał w omawianej opinii doradczej, znacznie różni się od sposobu badania zwyczaju stosowanego dotychczas przez Trybunał, z uwagi na połączenie kilku czynników, w tym w szczególności oparcie identyfikacji zwyczaju wyłącznie o rezolucje Zgromadzenia Ogólnego ONZ. Artykuł został podzielony na cztery części: pierwsza przedstawia zwięźle najważniejsze wątki rozważań Trybunału co do prawa zwyczajowego. W drugiej części porównano dotychczasową metodologię MTS, jeśli chodzi o identyfikację zwyczaju, z rozważaniami z opinii doradczej ws. archipelagu Czagos. W trzeciej części omówiono to, jak Trybunał przedstawił w opinii doradczej sposób formowania się zwyczaju. Czwarta część została natomiast poświęcona rezolucji ZO ONZ 1514.

In February 2019 the ICJ issued an advisory opinion on the Legal Consequences of the Separation of the Chagos Archipelago from Mauritius in 1965. The aim of this article is to analyze the methodology which allowed the ICJ to identify the provisions of the customary international law regulating the right to self-determination, which then became the grounds for the ICJ decision. This study is focused on the fourth part of the advisory opinion, namely “The questions put to the Court by the General Assembly.” The article argues that the method the Court used to identify custom for the purposes of this opinion differs significantly from the way it has examined customary international law so far, due to its application of several points, especially the exclusive role it assigns to the resolutions of the UN General Assembly. The article is divided into four parts. The first part briefly discusses the most important points of the ICJ’s considerations concerning customary international law. The second part compares the ICJ’s methodology used so far with its considerations in the advisory opinion on the Chagos Archipelago. The third part shows how the ICJ presented the formation of custom in this advisory opinion. The fourth part concerns the UN General Assembly’s Resolution 1514.