The aim of this paper is to describe the beginnings, rather unknown, of the CRICOT theatre and to demonstrate the evolution which took place between the first show of CRICOT1 and the last piece performed in 1938. Focusing on the manners of treating the scenic object, the scenography, the costumes and the masks, the paper analyses the transformation of the amateur theatre: artistic, satirical, visual and comic into quasi-professional theatre, carrying an existential message. Message to be developed afterward by the world-famous collective, reformer of the European stages: Tadeusz Kantor’s CRICOT2.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00