Finnish Trade Union Activists between Institutions and Everyday Life

Artykuł przedstawia wyniki badań przeprowadzonych wśród członków i aktywistów trzech central związkowych. Typowy aktywista jest mężczyzną w wieku 35-55 lat, wykwalifikowanym pracownikiem z wykształceniem zawodowym, rzadziej niż przeciętnie stykającym się z bezrobociem, o wyższych niż przeciętne zarobkach, sympatykiem lewicy politycznej. Badania pozwalają także na charakterystykę "szeregowych" członków związków. Są to raczej mężczyźni niż kobiety, powyżej 35 lat, nie identyfikujący się z polityczną lewicą, częściej pracujący w przemyśle i/lub w sektorze publicznym, raczej wyższych zarobkach. Około 1/3 członków jest zainteresowanych działalnością związków. Młodsi członkowie są bardziej zainteresowani (przy niskim (członkostwie). Pod wieloma względami działacze trzech badanych związków różnią się między sobą, tzn. że wymienione wyżej cechy spotyka się wśród nich z różną intensywnością. Aktywiści i "szeregowi" członkowie różnią się także co do cech świadomości. Ci, którzy są aktywni w związku zawodowym są też częściej aktywni w różnych stowarzyszeniach i ruchach społecznych. Dotyczy to zwłaszcza pracowników komunalnych. Aktywiści są bardziej zdecydowani politycznie i częściej lewicowi. Aktywiści i związkowcy są nastawieni egalitarnie wobec płac i dążą do pełnego zatrudnienia, podczas gdy członkowie pragną podwyżki płac i ochrony środowiska. Aktywiści przywiązują wagę do działalności związkowej i wierzą w jej skuteczność. W szczególności uważają, iż ruch związkowy służy interesom społecznym i demokratyzacji procesów decyzyjnych. Zróżnicowanie opinii między aktywistami i członkami ma podłoże strukturalne i wiąże się z segmentacją rynku pracy i podziałem pracy według płci. Związki zawodowe winny stawić czoła nowym wyzwaniom ekonomiczno-społecznym wbrew swojej obecnej organizacji i sposobie działania.