Une poétique du chaos dans Quand je s’appelle oubli chez Laurent Mauvignier

This study aims to report on how the use of the allocutive person suggested by “Ce que j’appelle oubli”, eighth novel by Laurent Mauvignier, subsume many problematics that preside over the renewal of contemporary fictional forms such as the polyphony of narrative voices, the difficulty of placing an ‘I’ narrator confronted with the writing of society and particularly its minorities, as well as the place of silence within/in the literary text.

Niniejszy artykuł analizuje użycie przez Laurenta Mauvigniera form drugoosobowych w jego ósmej powieści Ce que j’appelle oubli, stawiając zarazem pytanie o jej reprezentatywność dla obserwowanej obecnie odnowy form literackich, dokonującej się wokół refleksji nad narracją wielogłosową, nad trudnościami z konstrukcją narratora pierwszoosobowego konfrontowanego z wyzwaniem, jakim jest pisanie o społeczeństwie i jego mniejszościach, oraz nad rolą milczenia w tekście literackim.