Przyczynek do dziejów działalności kapeli bernardyńskiej w Budsławiu

Kultura muzyczna oo. Bernardynów stanowi ciągle zagadnienie nowe w polskich badaniach muzykologicznych. W większości swoich klasztorów wykonywali oni w XVIII i XIX w. repertuar jednogłosowy, a niekiedy również wielogłosowy oparty na równoległych tercjach i sekstach (tzw. śpiewy pseudochorałowe). Na tym tle wyróżnia się więc klasztor w Budsławiu (obecna Białoruś), w którym w 1756 r. Barbara Skorulska ufundowała kapelę muzyczną. Zespół działał na zasadzie bursy muzycznej, a jego liczebność w różnych latach wynosiła pomiędzy 12 a 20 uczniów-muzyków wywodzących się z okolicznych ubogich rodzin szlacheckich. Jest to jednocześnie unikalny jak dotychczas przykład takiej formy muzykowania w klasztorach bernardyńskich.

The musical culture of the Bernardine Order is still quite a new issue in Polish musicology. In the 18th and 19th centuries, in most of their convents bernardines performed a monophonic repertoire, and sometimes also polyphony consisting of parallel thirds and sixths (canto fratto repertoire). Against this background, the musical life of the convent in Budslau (currently in the territory of Belarus) attracts our attention. In this convent, in 1756 Barbara Skorulska founded a musical chapel that was organised as a school of music. A number of students of this institution changed, fluctuating between 12 and 20, all of them coming from poor noble families from nearby area. The history of the chapel, analysed in the following article, is a unique example of such a musical organisation in bernardine convents so far.