Este artículo propone un acercamiento a la poesía testimonial compuesta en ex-centros clandestinos de detención durante la última dictadura argentina. Elegimos los poemas de Ana María Ponce, escritos en la Escuela de Mecánica de la Armada (ESMA), por ser los únicos que salieron de este lugar y por brindarnos una mirada inédita sobre esa parte de la historia, por un lado, y, por otro lado, sobre las sensaciones de una persona secuestrada-desaparecida. Analizaremos, pues, la dimensión testimonial y premonitoria de su poesía: testimonial en tanto huella poética de la autora, del lugar y del contexto histórico; y premonitoria en la medida en que anticipa detalles de las luchas libradas y de los crímenes de lesa humanidad, así como sus consecuencias en la sociedad.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00