En el presente artículo analizo como punto de partida dos poemas: “Una oportunidad”, de Fabián Casas, y “Qué es el mar”, de Sergio Raimondi. Ambos presentan factores en común: hacen foco en una definición del mar; reconocen el tema del mar como algo trillado, gastado o excesivamente concurrido en la tradición poética; proponen, entonces, una definición propia; y, por último, ambos poemas articulan cierto carácter de clausura de la serie, que habilitaba la pregunta sobre cómo escribir otro poema más sobre el mar que no sea una simple repetición de lo ya dicho. Metodológicamente, el concepto deleuziano de cliché y su correspondiente idea de diagrama sirven como punto de partida teórico para repensar esos términos en el terreno de la poesía y modificar la lógica de sus alcances. Para esto, confeccionamos un breve corpus de poesía contemporánea argentina que podría leerse como respuesta a esa problemática de la clausura, como un reinicio o recomienzo de la serie.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00