Deathfugue and the Maidens: The Intertextual Bonds Between Paul Celan’s “Todesfuge” and Cynthia Ozick’s "The Shawl" Re-Considered

The article examines diverse relations between Cynthia Ozick’s The Shawl and the final distich of Paul Celan’s “Deathfugue,” which the American writer chose as an epigraph to her Holocaust prose. An intertextual analysis of both texts (which relate to each other in a midrash-like manner) demonstrates the existence of numerous parallels in the language and imagery used by both authors, as well as their identifiable references to the motif of “Death and the Maiden,” which can be found in German paintings (Grien, Deutsch) and music (Bach, Schubert, Wagner).

Niniejszy artykuł rozważa wielowymiarowe związki pomiędzy tekstem „The Shawl” Cynthii Ozick a finałowym dystychem z „Fugi śmierci” Paula Celana, który amerykańska pisarka wybrała jako motto swojej holocaustowej prozy. Intertekstualna analiza obu tekstów – tworzących wspólnie jeden literacki „midrasz” – ujawnia nie tylko identyfikowalne paralele na poziomie języka i obrazowania, lecz również mniej wyraźne, lecz wciąż interpretacyjnie znaczące odniesienia Ozick i Celana do motywu „śmierci i dziewczyny” obecnego w szesnastowiecznym malarstwie niemieckim (Grien, Deutsch) i niemieckiej muzyce (Bach, Schubert, Wagner).