Rozkład wybranych mikrozanieczyszczeń organicznych za pomocą sztucznych mokradeł

Celem pracy było określenie efektywności usunięcia ze ścieków wybranych mikrozanieczyszczeń antropogenicznych za pomocą sztucznych mokradeł. Układ laboratoryjny składał się z systemów obsadzonych Phalaris arundinacea oraz reaktorów nieobsadzonych roślinnością. W badaniach wykorzystano 2 farmaceutyki, tj. diklofenak i sulfametoksazol oraz 2 inhibitory korozji, a mianowicie: benzotriazol i benzotiazol. Wyniki badań pokazały, że substancją najbardziej podatną na rozkład był benzotiazol, a rośliny nie miały istotnego wpływu na efektywność procesów usuwania tych związków ze ścieków.

The aim of this study was to determine the removal efficiency of selected anthropogenic micropollutants from wastewater by means of constructed wetlands. The lab-scale system consisted of several unplanted columns and columns planted with Phalaris arundinacea. In the study 2 pharmaceuticals were used, i. e. diclofenac and sulfamethoxazole and 2 corrosion inhibitors, namely benzotriazole and benzothiazole. The results showed that benzothiazole was the most susceptible to degradation and the plants did not have a significant impact on the effectiveness of abovementioned processes.