Restoring Functional and Utilitarian Solutions of the Railway Station Building in Świebodzice

The aim in separating the architectural space is to create a structure to meet specific functional and aesthetic requirements; the construction of space can be done with the use of various methods and activities. The example of the Railway Station in Świebodzice forms a background for finding oneself in space and shaping the space in a multi-directional way. The author’s aim was to examine the space of the railway station in terms of architectural and non-architectural criteria. Architectural factors were based on the criterion of the qualification of space relating to “activities determining the state of living,” non-architectural factors were based on the criterion of qualifying space in the context of “hyper-reality of state and place.” The method of logical argumentation was adopted for the research, interpreting reality on a selected example in order to understand the existing conditions. The result is a graphic presentation of the floor plans layout in the living space with the simultaneous and linear performance of activities determining the condition of the apartment and the formation of forms of living in space in the context of the real and apparent (simulacra) image of the place of living. The conclusions show the form of simultaneity or linearity in the analyzed architectural space as well as the case of shaping the space reflecting deep reality and the case of feeling the image of a space that distorts and conceals deep reality.

Dążeniem w wydzielaniu przestrzeni architektonicznej jest wykreowanie struktury przeznaczonej do spełniania określonych wymogów użytkowych oraz estetycznych. Konstruowanie przestrzeni może odbywać się z wykorzystaniem różnych metod i działań. Przykład Dworca Kolejowego w Świebodzicach stanowi tło do odnajdywania się w przestrzeni oraz kształtowania przestrzeni wielokierunkowo. Celem autorki było zbadanie przestrzeni dworca pod kątem kryteriów architektonicznych i pozaarchitektonicznych. Czynniki architektoniczne oparto o kryterium kwalifikacji przestrzeni odnoszących się do „czynności określających stan mieszkania”, czynniki pozaarchitektoniczne oparto o kryterium kwalifikacji przestrzeni w kontekście „hiperrzeczywistości stanu i miejsca”. Do badań przyjęto metodę logicznej argumentacji, przeprowadzając interpretację rzeczywistości na wybranym przykładzie, w celu zrozumienia zastanych uwarunkowań. Rezultat stanowi zapis graficzny ukształtowania rzutów w przestrzeni mieszkalnej z symultanicznym i liniowym wykonywaniem czynności określających stan mieszkania oraz ukształtowanie w przestrzeni form zamieszkiwania w kontekście rzeczywistego i pozornego (symulakrycznego) obrazu miejsca zamieszkiwania. Wnioski dotyczą formy symultanizmu lub liniowości w analizowanej przestrzeni architektonicznej, a także przypadku ukształtowania przestrzeni odzwierciedlającej głęboką rzeczywistość oraz przypadku odczuwania obrazu przestrzeni wypaczającej i skrywającej głęboką rzeczywistość.