O idei pracy, prawie pracy I pracy przymusowej w Związku Sowieckim – uwagi wybrane (1917-1945)

W Związku Socjalistycznych Republik Sowieckich praca była obowiązkowa. Kodeks pracy z 1918 r. przewidywał przymus pracy. Wynikało to z idei Marksa. Stanowisko takie zajmowali też Lenin, Trocki i inni. Partia komunistyczna mogła każdemu wyznaczyć dowolną pracę. Uchylanie się od pracy było przestępstwem kontrrewolucyjnym. Tak samo przestępstwem była samowolna zmiana miejsca pracy. Przymus pracy wymagał stosowania terroru. Terror był zjawiskiem codziennym w ZSRR. Niska wydajność pracy była stałą bolączką. Od początku masowo stosowano pracę więźniów. System łagrów (obozów pracy przymusowej) ulegał rozbudowie. Praca więźniów była coraz mniej wydajna. W 1956 r. GUŁAG zmienił nazwę na „kolonie karne”, które istnieją w Rosji do dzisiaj.

In the Union of Soviet Socialist Republics, work was compulsory according to the 1918 labor code. This stemmed from the ideas of Marx. This position was also held by Lenin, Trotsky and others. The Communist Party could assign anyone any work. Evading work was a counter-revolutionary crime. Likewise, it was a crime to arbitrarily change one’s place of work. The compulsion to work required the use of terror. Terror was an everyday phenomenon in the USSR. Low labor productivity was a constant affliction. Prison labor was used en masse from the beginning. The GULAG system (forced labor camps) expanded. Prison labor was becoming less and less productive. In 1956, the GULAG camps were renamed “penal colonies,” which still exist in Russia today.