Instytucja zgody dysponenta dobrem prawnym na przykładzie zabiegów ubezpładniających

Artykuł stanowi analizę z punktu widzenia teoretycznoprawnego oraz dogmatycznego instytucji zgody dysponenta dobrem prawnym, która to zarówno w polskiej, jak i zagranicznej doktrynie prawa karnego stanowi oś istotnego sporu dotyczącego zarówno szczegółowych kwestii, takich jak między innymi zakres dóbr prawnych, którymi to jednostka może swobodnie dysponować, jak i zagadnień natury bardziej ogólnych jak dogmatyczna struktura przestępstwa. Autor, odwołując się do przykładu zabiegów ubezpładniających, takich jak wazektomia czy laparoskopia, eksponuje najważniejsze problemy natury dogmatycznej i teoretycznoprawnej związanej z tytułowym zagadnieniem. Jednocześnie, odwołując się do teorii znamion negatywnych, autor przedstawia własne stanowisko w przedmiocie umiejscawiania zgody dysponenta dobrem prawnym w dogmatycznej strukturze przestępstwa, a także zabiera głos w podnoszonej niekiedy kwestii wprowadzenia instytucji zgody dysponenta dobrem prawnym do kodeksu karnego

The article is an analysis from the theoretical and dogmatic point of view of the institution of consent which both in Polish and foreign criminal law doctrine, constitutes the axis of a significant dispute concerning both specific issues, such as the scope of legal goods that an individual can freely dispose of and issues of a more general nature, such as the dogmatic structure of crime. The author referring to the example of incapacitating procedures such as vasectomy or laparoscopy exposes the most important problems of a dogmatic as well as theoretical nature related to the title issue. At the same time author presents his own position on placing the consent in the dogmatic structure of a crime and also takes the floor on the sometimes raised issue of introducing the institution of consent into the penal code.