This article is part of a larger project that explores how to channel people’s passion for popular arts into legal social justice by reconceiving law as a kind of poetry and justice as dance, and exploring different possible relationships between said legal poetry and dancing justice. I begin by rehearsing my previous new conception of social justice as organismic empowerment, and my interpretive method of dancing-with. I then apply this method to the following four “ethico-political choreographies of justice”: (1) the choral dance of souls qua winged chariot-teams (from Plato), (2) a dancingly beautiful friendship with the community (from Aristotle), (3) a tightrope-dance of the cool (from Al-Farabi), and (4) humans dancingly reimagined as positioned actors in fluidly moving groups (from Iris Marion Young). I then synthesize these analyses into “dancing justice,” defined as the dynamic equilibrium sustained by a critical mass of a community’s members comporting themselves like social dancers.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00