Clinical miscarriage from the perspective of multifaceted contexts of procreative loss

The phenomenon of clinical miscarriage sparks increasing interest of researchers from non-medical disciplines. Although there is still a significant disproportion between the voluminous literature on spontaneous miscarriage from a medical perspective compared to the growing number of studies conducted in the social and philosophical sciences, the process of changing the research orientation of early procreative losses is gradually progressing. The hitherto dominant one-sided biomedical approach is giving way to holistic axiomedical approaches. This study contributes to the axiomedical model of clinical miscarriage. It aims to provide an in-depth analysis of four key contexts of procreative loss occurring at early stages of prenatal development - anthropological, relational (parental attachment), psychological and supportive. As a result of the research conducted, it is concluded that the main dominant characteristic of clinical miscarriage as a thanatic event is the level of anthropological settlements regarding the status of the foetus and its ethical implications.

Fenomen poronienia klinicznego wzbudza coraz większe zainteresowanie badaczy z dyscyplin pozamedycznych. Choć nadal dostrzegalna jest znacząca dysproporcja pomiędzy obszerną literaturą traktującą o poronieniu spontanicznym z perspektywy medycznej w porównaniu do wzrastających liczebnie studiów prowadzonych w zakresie nauk społecznych i filozoficznych, to sukcesywnie postępuje proces zmiany orientacji badawczej wczesnych strat prokreacyjnych. Dominujące dotychczas jednostronne podejście biomedyczne ustępujące miejsca holistycznym ujęciom aksjomedycznym. Niniejsze studium wpisuje się w aksjomedyczny model poronienia klinicznego. Jego celem jest pogłębiona analiza czterech kluczowych kontekstów straty prokreacyjnej występującej na początkowych etapach rozwoju prenatalnego ‒ antropologicznego, relacyjnego (przywiązania rodzicielskiego), psychologicznego i pomocowego. W rezultacie prowadzonych badań dochodzimy do wniosku, iż główną dominantą charakterystyk poronienia klinicznego jako zdarzenia tanatycznego jest płaszczyzna rozstrzygnięć antropologicznych statusu płodu i jego implikacji etycznych.