Dekada kryzysu w Libii jako wyzwanie dla Unii Europejskiej (2011–2021)

Arabska wiosna, która nastąpiła w 2011 r., szczególnie boleśnie doświadczyła Libię, która popadła w otchłań wojny domowej po śmierci wieloletniego dyktatora Muammara Kaddafiego. Chaos, jaki zapanował w Libii spowodował, że upodobniła się ona do państw upadłych i stała się poważnym problemem dla bezpieczeństwa międzynarodowego. Ostatecznie ukształtowały się tam dwa główne ośrodki władzy, popierane przez różnych aktorów stosunków międzynarodowych. Obawa przed terroryzmem oraz niekontrolowanymi migracjami z tego państwa spowodowały, że normalizacja sytuacji w Libii stała się jednym z żywotnych interesów Unii Europejskiej. Celem artykułu jest omówienie kryzysu w Libii w latach 2011–2021 oraz działań Unii Europejskiej na rzecz łagodzenia jego skutków, w tym uruchomienia misji EUBAM Libya, Sophia, czy Irini. Do przygotowania tekstu posłużono się przede wszystkim analizą dokumentów ONZ, UE jak również opracowań na ten temat.

The Arab Spring of 2011 hit Libya particularly hard. The state fell into tehe abyss of the civil war following the death of a long-time dictator Muammar Gaddafi. The chaos in Libya made it resemble failed states and turned i tinto a serious problem for international security. Ultimately, two main centres of power were formed there, supported by various actors in international relations. The fear of terrorism and uncontrolled migrations from this country made the normalization of the situation in Libya one of the vital interests of the European Union. The aim of the article is to discuss the 2011–2021 crisis in Libya and the activity of the EU to mitigate its effects, including of the launch of the EUBAM Libya, Sophia and Irini missions. For the preparation of the paper, first of all, the analysis of UN and EU documents and studies on this subject was used.