Czy modlitwy eucharystyczne Mszału Rzymskiego św. Pawła VI zachowują ingenium Romanum?

W celu uzyskania odpowiedzi na pytanie postawione w tytule niniejszego artykułu, najpierw należy zdefiniować samo pojęcie ingenium Romanum, skoro to ono właśnie miało stanowić zasadnicze kryterium w przygotowaniach tekstów nowych  modlitw eucharystycznych do Mszału św. Pawła VI. Dopiero po sprecyzowaniu, czym jest ingenium Romanum podjęto się analizy treści czterech modlitw eucharystycznych, które znajdują się jako obligatoryjne w typicznym wydaniu tego Mszału, jak również w tłumaczeniach na języki narodowe. W niniejszym artykule zajmowano się późniejszymi modlitwami eucharystycznymi, zwłaszcza powstałymi w latach 70. XX w. Refleksja teologiczno-liturgiczna dokonana w niniejszym artykule wyraźnie pokazuje, że samo ingenium Romanum nie jest jakimś sztywnym szablonem, do którego przykłada się jedynie nowe propozycje zmian czy korekt, i bada, czy da się je zmieścić w uprzednio wyznaczonych ramkach. Ingenium Romanum to rzeczywistość raczej dynamiczna, otwarta na czerpanie z bogactwa nie tylko zachodnich, ale i wschodnich tradycji liturgicznych, jak również na wykorzystywanie rezultatów nowych badań historycznych i teologicznych nad tekstami liturgicznymi. Mszał Rzymski św. Pawła VI czerpie z aspektów dawnej tradycji rzymskiej oraz z tradycji pozarzymskich i stanowi nową syntezę elementów różnego pochodzenia.Z drugiej strony ingenium Romanum ma swoje granice, czego jaskrawym przykładem jest zdecydowany brak zgody na obecność epiklezy konsekracyjnej po opisie ustanowienia w nowych modlitwach eucharystycznych, mimo tego, że jest ona przecież umiejscowiona po opisie ustanowienia nie tylko w liturgiach wschodnich, ale teżw liturgii hiszpańskiej. Redakcja nowych modlitw eucharystycznych obok Kanonu Rzymskiego stworzyła nowe perspektywy i wyzwania. Pozostały jednak pewne wątpliwości ukazane w tym artykule, czy rzeczywiście nowe modlitwy eucharystyczne w pełni zachowują ingenium Romanum.