Homilia w dokumentach polskich synodów diecezjalnych (2000–2012)

Celem niniejszego opracowania jest analiza dokumentów dziesięciu polskich synodów diecezjalnych z lat 2000-2012. Opracowanie omawia zagadnienie znaczenia synodów diecezjalnych dla dzieła głoszenia słowa Bożego. Kolejno omówione są kwestie związane ze znaczeniem synodu w życiu Kościoła lokalnego, wypowiedzi synodów diecezjalnych na temat roli przepowiadania słowa Bożego, próba określenia istoty homilii, a także elementów treściowych i formalnych przepowiadania homilijnego. Z analizy dokumentów synodalnych wynika, że w określaniu istoty homilii czerpią z nauczania Kościoła powszechnego. Dokumenty wskazują, iż treść przepowiadania powinna być chrystocentryczna i poruszać najistotniejsze problemy egzystencjalne słuchaczy. Większość analizowanych dokumentów zachęca głosicieli homilii do dostosowania elementów formalnych wypowiedzi do potrzeb i możliwości słuchaczy. Istotną luką jest brak odwołania do badań empirycznych dotyczących stanu przepowiadania słowa Bożego na terenie poszczególnych diecezji.

The purpose of this paper is to analyse documents of ten Polish diocesan synods that took place between 2000–2012. The paper analyses a question of importance of diocesan synods for the work of preaching the Word of God. The issues discussed are importance of a synod in life of a local Church, statements of diocesan synods on the role of preaching the Word of God, an attempt to specify a role of a homily as well as content and formal elements of homiletic preaching. From analysis of diocesan documents one concludes that in defining the essence of a homily they draw from the teaching of the universal Church. The documents show that the content of preaching should be Christocentric and touch upon the most vital existential problems of listeners. Majority of the analysed documents encourages preachers of homilies to adjust the needs and capacities of listeners. A significant gap is lack of reference to preaching the Word of God in specific dioceses.